بلک بلوک یا سیاه جامگان، جناح رادیکال و میلیتانت جنبش آنارشیسمِ جهانی بوده که برای جلوگیری از شناسایی شدن توسط مزدوران رنگارنگ راسیونالیته حاکم بخصوص میلیاردها دوربین امنیتی کار گذاشته شده در گوشه کنار این کره خاکی، از لباسهای یکدست سیاه، ماسک، کلاه موتور سیکلت، روسری و عینکهای آفتابی استفاده نموده و در گروههای عظیم انسانی به خیابان و جاده ها سرازیر شده تا علاوه بر شرکت در تظاهراتهای مختلف علیه عمال سرمایه داری، عزم و اراده راسخ و همگانی خویش را در ضرورت از بین بردن قدرت سازماندهی شده و سیستماتیک که در دنیای امروزه دولتها لانه فساد آن می باشند، اعمال نمایند. علاوه بر موارد مذکور رفقای بلک بلوک بطور کاملا مجهز در تظاهراتها حضور یافته و تا آخرین حد ممکن علیه مزدوران سرمایه مقاومت می کنند.

تعاریف

جنبش بلک بلوک به مثابه جناح سازش ناپذیر و سرنگونی طلب آنارشیسم جهانی، معتقد به نابودی ارکان سرمایه داری با توسل به شیوه های انقلابی و قهر آمیز بوده و هر گونه اصلاح طلبی یا سازش با فاشیست های حاکم بر جهان را قویا مردود می شمارد. این جنبش تتمه بیشمار راه حلهای آزموده و شکست خورده برای بهتر کردن زندگی انسان و ناامیدی از کارساز بودن هر گونه اصلاح و رفرم در چهارچوب کاپیتالیسم حاکم و سرکردگانش می باشد. فعالین تشکل سیاه نه تنها مانند اپوزیسیون فعلی سیستم از جمله کمونیستها، بازندگان جنگ قدرت نیستند بلکه بعنوان قربانیان شرایط حاکم، به ماهیت استبدادی قدرت پی برده و لذا نه در پی فتح آن بلکه نابودی اش می باشند.

تاریخچه جنبش

آغاز اولین طلیعه های جنبش بلک بلوک بر می گردد به اواخر دهه 1970 در کشورهای آلمان، ایتالیا و هلند، زمانی که چپ دانشجویی اروپا در اوج اعتلای خود بوده و ضمن ضدیت با ساختارهای لیبرالیسم غربی، پروبلماتیک های فکر – پراکتیکی اش را با کمونیسم اردوگاهی – آپارتچی مشخص نموده و در پی خلاصی از دوآلیسم حاکم بر جهان دوران جنگ سرد بودند.

در ماه ژوئن سال 1980 دمکراسی پلیسی آلمان غربی حمله ای وسیع و وحشیانه را به کمپ معترضان ضد سلاحهای هسته ای در منطقه  Gorleben, Wendland  یا همان منطقه موسوم به جمهوری آزاد ویندلند آغاز و بیش از 5 هزار معترض داخل آن را سرکوب و دستگیر نمود. این شبیخون کثیف باعث شد تا آخرین بقایای هر گونه توهمِ مبارزه مسالمت جویانه در اذهان فعالین چپ آن دوران پاک شده و آنها را مجبور به تغییر شیوه های مبارزاتی و اتخاذ روشهای رادیکال و میلیتانت در چهارچوب جنبش آنارشیستی نماید. همچنین در دسامبر سال 1980 رژیم حاکم بر برلین غربی حملات وسیع و همه جانبه ای را به منظور دستگیری فعالین آنارشیست در سراسر کشور سازماندهی نموده و هزاران نفر را قلع و قمع و روانه بیدادگاههای سرمایه نمودند، شدت این حملات بحدی بود که افکار عمومی آلمان غربی بر سر شعور آمده و طی یک تظاهرات سراسری در شهر برلین که به جمعه سیاه مشهور گشت، دهها هزار فعال سیاسی به خیابانها ریخته و بساط سرمایه داران از جمله سوپر مارکت های زنجیره ای، بانکها و شرکتهای بیمه را مورد حمله قرار داده و تخریب نمودند. تعداد زیادی از شرکت کنندگان در این تظاهرات عظیم برای اولین بار لباسهای سراسر مشکی و نقاب بصورت داشته و با این کار جلوی شناسایی شدن توسط پلیس دژخیم سرمایه داری را گرفتند، اینجا بود که رسانه های آلمان برای اولین بار نام بلک بلوک یا تشکل سیاه را بر فعالین جنبش گذاشتند.

در سال 1986 بار دیگر حاکمان شهر هامبورگ حملات وحشیانه ای را علیه هافنستراب آغاز کردند. در جواب به این هجمه سرمایه داری هزاران تظاهر کننده که توسط حداقل هزار و پانصد نفر از اعضای جنبش بلک بلوک اسکورت می شدند به خیابانها سرازیر شده و پلاکاردهای بزرگی با خود حمل کردند که روی آنها عبارت زیر نوشته شده بود: ایجاد قدرت دوگانه انقلابی. عاقبت تظاهرات بعد از دخالت پلیس به درگیری کشانده شده و رفقای بلک بلوک توانستند شکست سختی را به مزدوران هار سرمایه تحمیل نموده و در فردای آن روز 13 سوپر مارکت بزرگ را به آتش کشیدند که موجب وارد آمدنِ خسارت چندین میلیون دلاری گردید. در پایان همان سال و بعد از حادثه نیروگاه اتمی چرنوبیل، اعضا و هواداران جنبش خلع سلاح هسته ای نیز تاکتیکهای مبارزاتی بلک بلوک را الگوی حاکم بر پراتیک انقلابی خویش نمودند.

در اولین روز ماه می 1987، جشنواره مسالمت آمیز برلین – کرویتسبرگ توسط عمال پلیس برلین غربی مورد حمله قرار گرفت که متعاقب آن هزاران نفر از مردم با سنگ و چوب و کوکتل مولوتوف بسوی درگیری با پلیس شتافته و پس از تحمیل شکستی مفتضحانه به آنها، اختیار کل منطقه را در دست گرفته و بهمراه ساکنین محلی اقدام به مصادره انقلابی مؤسسات اقتصادی – مالی سرمایه دارها و توزیع آن بر مردم نمودند.

در ژوئن همان سال وقتیکه طراح جنگ ستارگان، سرکرده رونالد ریگانِ یانکی به آلمان غربی سفر نمود، دهها هزار نفر از مردم آلمان علیه گانگسترِ عموسام تظاهرات نموده که حداقل سه هزار نفر از جمعیت را رفقای جنبش بلک بلوک تشکیل میدادند، چند ماه بعد هنگامی که روز بروز بر دامنه مناطق آزاد شده و گتوهای آنارشیستی افزوده می شد، بار دیگر پلیس هار سرمایه به سنگر بندی های خیابانی و مراکز تجمع رفقا حمله نموده و بعد از درگیریهای بسیار شدید و کمک گرفتن از ارتش بجای مانده از نازیها این مناطق را مجددا اشغال نمودند.

در اول ماه می 1988، چپ های رادیکال آلمان مشغول سازماندهی و اجرای مراسم روز جهانی کارگر در منطقه کرویتسبرگ – برلین بودند که توسط فاشیستهای پلیس مورد حمله همه جانبه قرار گرفتند، درگیریهای این بار بسیار وسیع تر از سالهای قبل بوده و دهها هزار نفر از مردم معترض بهمراه رفقای پیشگامِ بلک بلوک با سنگ و ترقه های انفجاری و کوکتل مولتوف به استقبال پلیس رفته و شکست سهمگینی را بهشان تحمیل نمودند تا جایی که سر تیتر خبرهای روزنامه  برلین / زد، در روز دوم شده بود: بیروت …؟ نه … اینجا برلین است که خود اشاره به جنگ داخلی لبنان و ویرانی پایتختش یعنی بیروت در جریان جنگ داخلی آن کشور و شقاوت صهیونیستها می کند. بهرحال این قبیل درگیریهای قهرمانانه در دو سال اول باعث تثبیت سنت برگذاری تظاهرات روز جهانی کارگر در این منطقه و دست و پنجه نرم کردن با عمال سرمایه شدند. همچنین سال 1988 رژیم وارثان سیاسی هیتلر در شهر برلین میزبان سرکردگان رنگارنگ و دزدان بین المللی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول شد که اینکار منجر به تجمع صدها هزار نفری فعالین جنبش ضد کاپیتالیسی از سراسر جهان و درگیریهای گسترده با عمال خیابانی سرمایه داری گشته و دست آخر علاوه بر شکست سخت، دهها سوپر مارکت، بانک و ادارات بیمه بخصوص در محلات پولدار نشین، مصادره و طعمه آتش شدند.

قرن بیست و یکم

بعد از فرو پاشی دیوار برلین یا دیوار اعتقاداتِ ضد سرمایه داری بازار آزاد و همجی گری سران بیلدربرگ – رویچیلد ها، مبارزه همه جانبه علیه باندهای نئونازیِ و لمپن های موتور سوار که مورد حمایت مالی بانکداران جهانی بوده و هستند، در دستور کار جنبش آنارشیستی و رفقای بلک بلوک قرار گرفت. نقطه عطف این مبارزات در جریان سی و سومین نشست سران کشورهای امپریالیستی موسوم به جی – 8 در سال 2007، آلمان – روستوک بود که هزاران نفر از فعالین بلک بلوک، خیابانها را سنگر بندی کرده و ضمن آتش زدن ماشینهای پلیس، عزم و اراده راسخِ اردوگاه خیر و خوبی را به شرورهای سرمایه داری نشان دادند. در جریان این درگیریها 400 پلیس هار سرمایه ناکار شده و همچنین صدها عضو سیاه جامه نیز به علت جراحات وارده روانه بیمارستان و از آنجا به زندان منتقل شدند. نقشه کلی این تظاهرات توسط رفقای چپ رادیکال آلمان و بعد از خبردار شدن از برگزاری نشست جی – 8 برنامه ریزی شده بود و تا حد زیادی موفق عمل نمود. بعد از دست و پنجه نرم کردن های معروف به نبردِ روستوک و شورشِ روز کارگر هامبورگ، تظاهرات و درگیری با عمال سرمایه هر سال افزایش بیشتری پیدا کرده و بالطبع سرکوب های پلیسیِ وارثان سیاسی هیتلر و رایش سوم نیز بخصوص علیه مناطق خودمختار و کمپ های آزاد شده افزایش یافته اند.

آمریکای شمالی

اولین مورد ثبت شده استفاده از تاکتیکهای بلک بلوک در تظاهرات های آمریکا بر می گردد به 17 اکتبر سال 1988 که در آن هزاران نفر معترض بهمراه صدها نفر از جنبش بلک بلوک علیه آدمکشان پنتاگون در شهر واشینگتن دی سی تظاهرات کرده و حمایت های همه جانبه عموسام از جوخه های مرگ و فالانژهای راستگرای داخل کشور السالوادور را محکوم نمودند. همچنین در سال 1990 تظاهراتهایی به مناسبت روز زمین و روز مبارزه علیه لاتاریستهای وال استریت برگزار شدند، در فوریه 1991 و بنابر فراخوان گروه آنارشیست های انقلابی ، عشق و خشم ، تظاهرات بزرگی در شهر نیویورک و در اعتراض به جنگ اول خلیج و هجمه غرب وحشی علیه خاورمیانه برگزار گردید که طی آن اعضای بلک بلوک مورد توجه وسیع رسانه ای قرار گرفتند، همچنین در ادامه اعتراضات، کمپانی های استارباکس، لباس فروشی های زنجیره ای جاپ و اولد نیفی را مورد حمله قرار داده و تخریب نمودند. همچنین تظاهرات سال 1999 شهر سیاتل علیه جلسه سرکردگان سازمان تجارت جهانی و گلوبالیزاسیون باعث اشتهار بیش از پبش جنبش و ابعاد جهانی بخود گرفتن آن گردید. سال 2010 در جریان تظاهرات علیه نشست سرکردگان ج – 20 در شهر تورنتوی کانادا هم تعداد زیادی از مؤسسات شرکتهای خصوصی، بانکها، شرکتهای بیمه و فروشگاههای زنجیره ای مورد حمله سیاه جامگان قرار گرفته و تخریب شدند.

انگلستان

سال 2011 صدها نفر از فعالین تشکل سیاه در شهر لندن گرد هم آمده، علیه تورم و افزایش هزینه های زندگی تظاهرات کرده و سرانجام به فروشگاههای مخصوص پولداران حملات وسیعی را سازمان دادند که بنابر قول روزنامه نگار، پل میسون: این بزرگترین و شدیدترین اعتراض جنبش بلک بلوک در انگلستان بوده که با پشتیبانی برخی دیگر از فعالین ضد سیستم اروپایی و آنارشیست های رادیکال شده در فردای تظاهرات سرکوب شده سال 2010 برگزار می گردد.

مصر

یکی از تأثیر گذار ترین جنبشهای مصر در جریان سرنگونی نوکر امپریالسم، حسنی مبارک، گردانهای بلک بلوک بوده که ادامه این اعتراضات منجر به ساقط شدن رژیم محمد مرسی و اخوان المسلمین بعنوان پیونِ سرمایه داری جهانی گردید. مبارزاتی که بخاطر سانسور شدید مدیا و ژورنالیسم نوکر سرمایه تاکنون منعکس نشده یا تا حد زیادی سانسور گردیده اند. همچنین جنبش سیاه جامگان تأثیری انکار ناپذیر بر تحولات تونس و اخراج بی علی، مزدور فراماصهیوکابالیسم جهانی داشته و این جریان بسرعت در حال مردمی شدن در آن کشور می باشد.

بیست و پنجم ژانویه 2013، دومین سال انقلاب مصر، به نظر می رسد که گروه تازه ای بنام جنبش بلک بلوک از راه شبکه های اجتماعی داخل اینترنت اعلام موجودیت کرده است، در فردای اعلان رسمی تشکیل گروه، حمله وسیع و سازماندهی شده ای علیه حکومت اسلامی پرو غرب مصر، بطور همزمان در 8 شهر بزرگ آغاز و در جریان آن منازل و دفاتر سرکردگان اخوان المسلمین، حزب آزادی و عدالت و دیگر نهادهای دولت دست نشانده محمد مرسی آماج حملات تخریبی قرار گرفتند. شدت حملات باعث توقف کامل خطوط مترو، ایجاد ترافیک سنگین در شهرها و از بین بردن نظم اجباری – دولتی گردید. همچنین معترضان که خود را گردانهای بلک بلوک می نامیدند حرکت ترامواهای داخل شهر اسکندریه را کلا متوقف نمودند. بدنبال این اعتراضات، دادستان کل مصر ژنرال طلعت عبدالله به ارتش و پلیس مزدور سرمایه دستور داد که اعضا و فعالین جنبش بلک بلوک را دستگیر و بخاطر امراض روانی به تیمارستان و از آنجا به سیاه چالهای رژیمِ وارث حسنی مبارک مخلوع ببرند. مدتی بعد دادستان مزدور، گروه بلک بلوک را یک گروه تروریستی خوانده و آنها را تحت لوای دفاع از نظم و امنیت کشور یا در واقع منافع سرمایه دارن در لیست سیاه گروه های خشونت گرا ثبت و فعالیت شان را کلا غیر قانونی اعلام نمود.

وحشیگری و نفوذ پلیس

تا کنون مزدوران رنگارنگ سرمایه بخصوص سرویسهای جاسوسی و پلیس مخفی رژیمهای غربی سعی کرده اند که درون بلک بلوک نفوذ و ضمن شناسایی فعالین آن، جنبش را از داخل تخریب نمایند ولی از آنجا که هویت اکثر فعالین جنبش مخفی بوده لذا لو دادن آنها تا حد زیادی برایشان ممکن نگردیده است. سال 2001 و در جریان تظاهرات صدها هزار نفری مردم ایتالیا علیه نشست سران و سرکردگان جی – 8 در شهر جنوا و به درگیری کشیده شدن آن، شکایات زیادی از خشونت و عملکرد ناانسانی پلیس انجام گرفت که همراه برخی از آنها فیلم های ضبط شده بعنوان مدرک ارایه شده و بوضوع نشان میدادند که افراد پلیس با لباس و نقاب مشکی در حال پیاده شدن از ماشین های دولتی و نفوذ به داخل تظاهراتها بعنوان اعضای سیاه جامه می باشند. سال 2007 پلیس ایالت جدایی طلبِ کبک کانادا زیر فشار افکار عمومی اعتراف نمود که عوامل خود را بعنوان تظاهرات کننده داخل اعتراضات نفوذ داده است ولی تظاهرات کنندگان آنها را از روی کفشهایشان تشخیص داده و حسابی کتک کاری نموده اند. سال 2003 در اوکلند، پلیس کالیفرنیا مزدوران خود را داخل یک راهپیمایی مسالمت آمیز که علیه جنگ سازماندهی شده بود، نفوذ داده و دو تن از آنها بخاطر چاپلوسی و تملق بیش از حد، جزو مسئولین تظاهرات انتخاب می شوند. پلیس یانکی در ادامه با کمال افتخار اعلام میکند: لازم نیست مهارت خاصی داشته باشیم و کاملا راحت می توانیم داخل تظاهرات کنندگان نفوذ کرده و اطلاعات آنها را بدست بیاوریم …!

تاکتیک های جنبش بلک بلوک

 تاکتیک های مبارزاتی تشکل سیاه دایره بزرگی از فعالیتهای مختلف را در بر می گیرند که از جمله این فعالیتها می توان به مبارزات معروف به هجومی مانند جنگ خیابانی با عمال سرمایه، راه انداختن تظاهرات بدون مجوز و طبعا غیر قانونی بخصوص در دمکراسی های پلیسی غرب، تخریب اموال و منافع سرمایه داران، بانک ها، شرکت های بیمه، رستوران های زنجیره ای و دوربین های کنترل و نظارتی که این روزها مثل قارچ از همه جا سر بیرون آورده اند، اشاره نمود. مبارزات تدافعی هم شامل کمک به فرارِ افراد دستگیر شده توسط پلیس، ارایه کمکهای اولیه به مصدومین گازهای اشک آور و مجروحین گلوله و باطوم پلیس، ایجاد سنگرهای خیابانی، کمپین آزاد سازی زندانیان سیاسی، ارتباط وسیع توسط شبکه های گوناگون دنیای مجازی و خبر رسانی فوری و غیره می شوند.

نقاط قوت جنبش و انتقادهای موجود

یکی از مهمترین نقاط قوت جنبش بلک بلوک بعنوان شاخه میلیتانت و رادیکال آنارشیسم جهانی، وجود افکار و عقاید و گرایشهای متفاوت و حتی متضاد در درون صفوف آن بوده که ترجمان امروزی این مسئله یعنی عدم وجود حاکمیت ایده ئولوژی رسمی و سفارشی بر آن می باشد. هر چند درک این مسئله در دنیای تحت سیطره عقل ابزاری امروزه که در آن روز به روز بر شدت و حدت تضادها و در نتیجه نفرت و کینه توزی افزوده می گردد دشوار بوده و شاید خیلی ها بخاطر عدم وجود ایده ئولوژی رسمی، جنبش آنارشیستی را محکوم به شکست بپندارند ولی در حقیقت تا کنون این مسئله نه تنها سد راه ادامه مبارزات مشترک اعضا و فعالین آن نگشته بلکه برعکس موجبات تقویت و اشتراک مساعی فعالین آن را هم فراهم نموده است زیرا پایه های اصلی جنبش، نه بر اساس معادلات عقلی – منطقی بلکه مبتنی بر اراده برخاسته از شعور آدمی در مبارزه علیه قدرت استوار بوده و هر یک از اعضای جنبش به درجات متفاوت این آگاهی را کسب نموده اند که بیشترین میزان آزادی در نقطه صفر قدرت و قدرت طلبی بدست آمده و برای تحقق این مهم باید از سرکردگان زر و زور و قدرت جهان خلع ید نمود. نقطه قوت دیگر جنبش آنارشیستی، جلوگیری آگاهانه از سازماندهی تشکیلاتی و در نتیجه خلق مجدد هیرارشی و سلسله مراتب قدرت می باشد که البته این موضوع دست مایه بیشمار انتقادات و مسخره کردنها بخصوص توسط کمونیستهایی که دهها سال است حسرت تشکل طبقاتی و اتحاد تشکیلاتی را می خورند، شده است، جواب به این قضیه ساده است: ایجاد هر نوع حزب و تشکیلات به منزله ساختارهای عقلانی بازهم موجب بروز همان نارسایی های قبلی از جمله تبعیض، امتیازات ویژه، سلسله مراتب و عاقبت بروز سرکرده و دیکتاتوری نوین گشته و این چیزیست که برای آنارشیسم حکم خط قرمز را داشته و فعالین آزادیخواه آن به هیچ عنوان و تحت هیچ بهانه ای حاضر نخواهند بود که اتوریته و هژمونی حزب یا سرکردگانش را بر پرنسیپهای آزادیخوانه خویش ترجیح داده و وارد دور تسلسل بیشمار جر و بحث تشکیلاتی، امتیاز گیری و انشعابات رنگارنگ گردند لذا فعالین جنبش بعنوان مبارزین اردوگاه خیر و خوبی و در کمال ارزش مداری در صفوف مشترک انسانی وارد مبارزه شده و عدم وجود ایده ئولوژی رسمی و سازمانی یا سلسله مراتب تشکیلاتی خللی در اراده انقلابی و نظم آهنین آنها پدید نیاورده برعکس تاریخ تاکنونی مبارزاتشان این واقعیت را به اثبات رسانده که بهترین نوع نظم در واقع همان نظم اختیاری و بدون قدرت می باشد که در آن انسانها با برجسته کردن مشترکات انسانی و اخلاقی شان، به اصول خود پایبند شده و برای تحقق آنها مبارزه می کنند.